Shadow Warrior

Daar waar menig gamer de naam 3D Realms associeert met Duke Nukem 3D uit 1996, kwam een jaar later het geadopteerde Japanse broertje Shadow Warrior om de hoek kijken. Nu, heeft ontwikkelstudio Flying Wild Hogs het samoerai zwaard ter hand genomen en de wereld voorzien van een reboot.

De hoofdrolspeler in dit geheel is, net als in het origineel, Lo Wang. Een doorgewinterde huurling die op het moment van de introductie onderweg is een bijzonder samoerai zwaard, de Nobitsura Kage, terug te halen voor het bedrijf Zilla Enterprises. Al snel blijkt de verkopende partij geen afstand te kunnen doen van het zwaard en ontstaat een heftige strijd. Na het slachten van wat onnozele lakeien, blijkt het zwaard nog specialer te zijn en afkomstig is uit het, met demonen gevulde, Shadow Realm. Dan raakt de poep de ventilator pas echt, de demonen vinden een weg naar deze wereld en zul je hordes van deze monsters te lijf moeten gaan. Gelukkig sta je er niet alleen voor, de demon Hoji openbaart zich als een trouwe, iets wat cynische, metgezel. Deze voorziet Lo Wang van magische krachten om net een streepje voor te krijgen op de demonen.

Qua gameplay kunnen wij erg kort zijn, het is een fast paced fps, waarbij het bloed rijkelijk vloeit, de vijanden in hordes op je af komen en je voorzien wordt van een breed scala aan wapens. Je kunt pogen het hele spel door te worstelen met het samurai zwaard, maar om toch zo nu en dan te switchen naar vuurwapen zijn er enkele vijanden verzonnen die je forceren om een shotgun of rocket launcher ter hand te nemen. Ondanks dat die grote hoeveelheden aan vijanden soms kunnen leiden tot tergende passages en oplopende frustratie, meestal resulterende in een brute dood, blijft het tot op zekere hoogte vermakelijk, maar eerlijkheid gebied te zeggen dat na enkele uren spelen de eentonigheid de overhand weet te nemen.

Als wij kijken naar de graphics dan is het allemaal niet zo boeiend. Zelfs op de hoogste instellingen ziet het er van tijd tot tijd korrelig uit en is de grafische pracht gewoon niet meer van deze tijd. Wel zijn de omgevingen kleurrijk en met adembenemend veel detail vorm gegeven, van tijd tot tijd wat eentonig, maar het is ze vergeven. Bijna alles beweegt en voelt aan alsof het leeft, maar daar zit ook gelijk het grootste minpunt van de hele game. De Shadow Warrior van nu vreet capaciteit van je PC. Zelfs de meest geavanceerde machine zal moeite hebben om een constante fps te halen. Dit hangt overigens niet samen met het aantal vijanden op je scherm, maar hangt sterk af van de omgeving. Hoe meer daar in gebeurd, des te meer piept en kraakt de grafische kaart.

Geluid is in deze titel niet heel erg belangrijk. Althans, de sound is gewoon prima, de muziek opzwepend indien nodig, maar niet te aanwezig. Overall gewoon goed dus. De voice acting moet wel even aangestipt worden, want daar zit hem de kracht en het stukje nostalgie. Net als in het origineel flapt Lo Wang er om de havenklap dubbelzinnige opmerkingen en slechte woordgrappen uit, veelal ten aanzien van het mannelijke geslachtsdeel. Daarnaast zijn de gesprekken tussen Hoji en hem hilarisch en druipen van het sarcasme.

Het feit blijft dat Shadow Warrior een verhaal heeft met de diepgang van een rubberboot, de gameplay laagdrempelig is, maar de humor lekker plat en wat wil je nog meer dan veel blood and gore? Ondanks dat de game killing is voor je systeem en op een aantal vlakken compleet uit balans is, is Shadow Warrior al met al een prima reboot van een lang vergeten game geworden. Maar zat de wereld wel te wachten op een reboot van Shadow Warrior? Wacht deze game niet het zelfde lot als de Duke Nukem reboot? Het is leuk en vermakelijk om dat stukje nostalgie weer te beleven, maar het is zeker geen uitstekende game. Misschien zijn wij wel verwend en zijn wij te kritisch geworden. Toch vonden wij het weer eens lekker om ouderwets hersenloos te hakken en knallen!

Geef een antwoord

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *