Gunpoint

‘A prospective client, Selena Delgado, was shot and killed in her office. Cameras caught me on my way up to see her, making me the prime suspect…’

Jij speelt Richard Conway. Een freelance spion annex detective annex hacker gehuld in een lange donkerbruine jas en een hele speciale broek. Jij kunt verdiepingen hoog springen, elektra herleiden en heel goed hacken. Net nadat jij je speciale broek hebt aangetrokken belt een cliënt je voor een zaak. Onderweg naar haar wordt ze vermoord; het raam uitgeduwd en drie verdiepingen later nog eens tweemaal door haar hoofd geschoten. Iemand wou haar heel erg graag dood hebben en jij staat op alle bewakingscamera’s. Well… fuck!

Eenmaal begonnen aan het spel valt meteen op dat hoewel er geen gebruik wordt gemaakt van dure cutscenes, het verhaal wel op originele manier wordt verteld en dat de dialogen erg scherp zijn geschreven. Dit is geen verassing, aangezien de maker van dit spel tevens een schrijver is. De gekozen hoofdpersoon en omgeving zijn dan eigenlijk ook geen verassing. Het spel speelt weg als een goedkope maar zeer vermakelijke film noir detective. Waarschijnlijk zou het verhaal van dit spel in boekvorm precies hetzelfde aanvoelen: goedkoop maar zeer vermakelijk.

Aangezien het hier om een indie-game gaat welke via het Steam Green Light programma in de verkoop is gekomen, is ook expres gekozen voor een relatief goedkope maar zeer effectieve visuele stijl: die van retro pixellated graphics. Het ziet er allemaal zeer gelikt uit maar je moet er wel van houden. Deze reviewer is eigenlijk wel voor iedere visuele stijl te porren, simpel of complex, zolang deze maar goed zijn uitgevoerd. In dit geval is het goed uitgevoerd aangezien de eigenlijk simpele 2D wereld toch echt aanvoelt als een combinatie tussen een nihilistische sci-fi film en een ouderwetse noir detective.

Maar, wat maakt een echte film noir nou zo… noir? De muziek, natuurlijk! Zwoele saxofoonmuziek is wat je bij uitstek verwacht en dat is wat je krijgt. De muziek verveelt eigenlijk nooit maar past precies bij de stemming die het verhaal en het uiterlijk van het spel oproepen. Met andere woorden: zeer geslaagd!

Gunpoint is duidelijk een kort spel. Je hebt het al meteen door: de prijs is maar een tientje, de intro is kort, het verhaal wordt eigenlijk puur met tekst verteld en aan alles zie je dat het hoofdzakelijk door één persoon is gebouwd. Met veel kunde, maar alsnog maar door één persoon. De missies zijn hierop afgestemd: De missielengte varieert van een minuut tot een kwartiertje, maar daarna zul je doorgaans wel klaar zijn met die missie. Dit maakt het spel ideaal om ’s avonds na werk, als je maar een uurtje de tijd hebt, te spelen en er toch voor je gevoel flink wat uit te krijgen. In dat uurtje zul je toch al gauw zo’n 5 missies met komische dialogen eruit weten te persen welke je een voldaan gevoel zullen geven. Het punt is alleen wel dat het spel zo’n 20 missies telt. In mijn geval kwam dit neer op zo’n drie á vier avondjes, met een totaal van ruim drie uur speelplezier. Hoewel het echt speelplezier was, ben je voor een ruime drie uur gameplay toch al gauw een tientje kwijt. Voor velen is tien euro niet veel geld, maar houd er rekening mee dat je er maar zo’n 3 uurtjes aan vermaak voor terug krijgt. Kwalitatief hoge vermaak, maar best wel kort.

Als je het spel hebt uitgespeeld dan kun je altijd nog gaan spelen met de level editor (al gauw goed voor een uurtje of twee) en kun je tevens het spel herspelen. Doordat je te maken hebt met een sandboxed puzzelomgeving waarbij er meerdere oplossingen zijn voor iedere puzzel, is de replayability hoger dan bij je standaard lineaire game waarbij je altijd hetzelfde pad moet volgen en dezelfde knoppen dient in te drukken. Ook zijn er meerdere mogelijkheden in het verhaal welke een nieuwe playthrough zeer zeker interessant maken.

Al met al is Gunpoint een korte maar zeer vermakelijke puzzelgame met een hoogwaardig verhaal, komisch verteld waarbij ieder level op meerdere manieren is op te lossen. De duidelijke stilistische keuze voor een film noir-achtige omgeving en plot verhullen het feit dat de ontwikkelaar niet een heel team tot zijn beschikking had, iets wat geen probleem is omdat het zeer succesvol heeft uitgepakt. De enige echte afweging die je zal willen maken is of je een tientje over hebt voor vier uur aan speelplezier (eventueel meer als je het spel herspeelt). Persoonlijk vond ik het de prijs waard.

Geef een antwoord

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *