Need for Speed: Hot Pursuit

‘Welcome to Need for Speed: Hot Pursuit! I am your host Gina Van Gina and I’ll be here to update your on all the blatantly obvious gameplay elements within this game. I’ll be telling you that you’ll need to win races and stay away from the police – new unheard of concepts introduced by the sheer geniuses at Criterion Studios – and will fail to inform you of the actual important stuff, such as how to decently drift through a corner.’

Goed. Wellicht vond ik de introductiefilmpjes van Need for Speed: Hot Pursuit niet zo geslaagd. Misschien. Toch betekent dit niet meteen dat het hele spel op deze manier wegspeelt – gelukkig maar – want het doet toch wel degelijk wat goeds.

Zoals de introductie van deze review al doet vermoeden begint Need for Speed: Hot Pursuit met een hele reeks aan veels te lange, niet te onderbreken introductiefilmpjes, ingesproken door een vrouw met dik Amerikaans accent die zoveel mogelijk haar best doet om alles in te spreken alsof ze er bloedenthousiast over is. (Hint: dat is ze niet.) An sich niets mis met zo nu en dan wat uitleg, alleen het probleem – naast het feit dat je wordt geforceerd te kijken – is dat juist de verkeerde dingen worden uitgelegd; waarom vertellen dat je als racer achterna wordt gezeten door de politie? Deze trend alles uit te leggen behalve dat wat belangrijk is, zet zich door naar het autokeuzemenu. Hierbij zie je het merk en model van de te selecteren auto’s, hun topsnelheid en hun acceleratie van 0 tot 100 km/u. Best aardig, alleen een beetje racegame laat toch echt wat meer statistieken zien; een topsnelheid van 350 km/u is weinig nuttig wanneer je auto optrekt als een ijscowagen. De acceleratie van 0 tot 100 is weinig interessant wanneer deze acceleratie niet lineair doortrekt tot na de 100 km/u. (Want: veel auto’s die snel accelereren van 0 tot 100 trekken daarna op als een vrachtwagen, veel auto’s die langzaam van 0 tot 100 gaan krijgen opeens een turbo boost rond de 200.) Andere statistieken, zoals handling, grip, remvermogen, etc. worden allemaal niet vermeld, dus de juiste auto kiezen voor de juiste race zal afhankelijk zijn van goed gokken of eerder opgedane ervaring in plaats op basis van correcte informatievoorziening. Daarentegen heb je natuurlijk weer wel een speciaal kleurkeuzemenu. Goed om te weten waar de prioriteiten lagen. Verder zullen sommige spelers het jammer vinden om te zien dat ze hun eigen auto’s niet naar eigen smaak kunnen aanpassen, want die optie is er niet.

Na de introductiefilmpjes en slechte informatievoorziening zal het spel proberen je te laten aanmelden met een EA account. Hoewel dit overgeslagen kan worden is hiermee multiplayer onmogelijk en zijn bovendien sommige features in ’t spel niet beschikbaar. De features die niet toegankelijk zijn, zijn dan de ‘sociale’ features zijn die tegenwoordig in ieder spel lijken te zitten: alles kunnen delen met je vriendjes. (Maar dan alleen die met een EA account logischerwijs, anders zijn ’t geen echte vrienden.) Het idee is dat je dan je laptijden kunt vergelijken met je vrienden, evenals de screenshots die je gemaakt hebt. Hoewel deze beperking van features nog best logisch is voor het multiplayer component, is het jammer dat je voor een potje singleplayer racen hier iedere keer mee wordt geconfronteerd en dat sommige features (toegegeven, wel de minst interessante) worden uitgeschakeld.

Als je dan eenmaal je eerste rondje racet, en dan wel als straatracer (je kunt ook rijden als agent, maar daarover later meer) dan zal je per direct één ding duidelijk worden over Need for Speed: Hot Pursuit: racen is leuk!

Eenmaal de irritante intro’s, slechte informatie en beperkte menu’s doorstaan zul je merken dat het racen in Hot Pursuit is wat je zou mogen verwachten van een arcaderacer: je rijdt door mooie omgevingen op hoge snelheden met supersnelle auto’s die waarschijnlijk een veelvoud van je jaarsalaris kosten. De auto’s rijden vrijwel allemaal erg instinctief en dat betekend dat de leercurve voor snel racen en het uithalen van mooie capriolen niet erg steil is. Dit maakt van Hot Pursuit – mits je het voor elkaar krijgt je bloeddruk laag te houden met alle beperkingen voor de race – een ideale game om even mee te ontspannen na een lange dag werken. Niet alleen dat, maar je racet tegen computergestuurde tegenstanders die zowaar ook fatsoenlijk kunnen autorijden en die zich houden aan de beperkingen en zegeningen van hun auto’s, evenals hun kennis van de omgeving. Kort gezegd: de absolute basis van Hot Pursuit, het racen, is uitstekend uitgevoerd en zeer vermakelijk. Betekend dit dat er helemaal geen vuiltje aan de lucht is? Nou…

Helaas. Hoewel het racen in Hot Pursuit zowel spannend als ontspannend kan zijn, is het soms ook uitermate frustrerend. Dit heeft veel te maken met de tegenliggers die je kunt verwachten, de shotcuts en de politie.

In een poging de wereld van Hot Pursuit zo levendig, geloofwaardig en leuk te maken om in te rijden hebben de ontwikkelaars een hele Amerikaanse gemeente uit de grond gestampt (en dan met de oppervlakte en hoeveelheid asfalt van een Amerikaanse county, niet die van gemeente Schoonhoven) inclusief wegverkeer. Het probleem zit ‘m natuurlijk in het tegenkomen van eventuele tegenliggers wanneer je net met een snelheid van 270 kilometer per uur al driftend de perfecte bocht maakt. Hoewel je auto niet snel total loss zal raken (je moet er zo’n zeven fatale ongelukken mee hebben eer het zover is) vreet het vooral een aantal waardevolle seconden op. Zeer frustrerend tijdens een race tegen de klok.

Shortcuts zijn een ander belangrijk element binnen Hot Pursuit: veel races en uitdagingen zijn afhankelijk van het nemen van een shortcut. Natuurlijk liggen de shotcuts bezaaid met in de weg liggende elementen zoals hijskranen, wegafzettingen, rotsblokken en, niet te vergeten, boerderijen. (Je ziet zulke grote dingen verbazingwekkend snel over het hoofd met 350 kilometer per uur…) Ook hier geldt: hier tegenop knallen verspilt waardevolle seconden.

Dan is er nog de Hot Pursuit gamemodus: hoewel er in dit spel verschillende modi zijn (races zonder politie, een één op één race met de politie, time trails, testritjes met nieuwe auto’s, etc.) springt de Hot Pursuit modus er tussenuit. Uiterst negatief. Het probleem is dat, omdat je kunt kiezen tussen het racen als straatracer of agent, deze modus al gauw de helft van het spel in beslag neemt. Voor iets waarbij je vloekend achter je PC zit is dit toch wel een puntje van kritiek te noemen.

Rijdend als straatracer zul je, tijdens Hot Pursuit, constant worden aangevallen door de politie; ze zullen je auto beuken, proberen klem te rijden, spike trips gooien, wegblokkades opwerpen, EMPs gebruiken en zelfs helikopters achter je aansturen om je te doen stoppen met te snel rijden. Hoewel dit leuk kan zijn, komt het vaak neer op óf constant aangevallen te worden waardoor je niet aan racen toekomt óf net aangevallen te worden wanneer je een bocht maakt en geen tijd meer hebt een tegenligger te ontwijken. Voor een deel kan dit tegengegaan worden door erg snel te rijden en alle shortcuts te pakken, alleen dan moet dit wel gebeuren onder de voorwaarde dat je én geen tegenliggers raakt én succesvol de onoverzichtelijke shortcuts weet te nemen maar tegelijkertijd genoeg snelheid behoudt om nog voor te blijven in de race. Juist door deze combinatie van factoren – en het feit dat de politie, zelfs in veel langzamere auto’s, je altijd weet bij te benen of net magisch de hoek om komt rijden – zal ervoor zorgen dat deze gamemodus je bloed doet koken. Rijdend als agent zal dit nog veel minder leuk zijn, omdat je dán de zuurpruim speelt die de racers constant van de weg af duwt. Klinkt dit agressieve sloopwerk leuk? Probeer het dan nog maar eens op hoge snelheid, bij iedere duw de controle over je auto verliezend. Nog een nadeel van het spelen als agent; waar straatracers hun nitro (turbo) aangevuld zien worden door gewaagd en gevaarlijk rijden (lees: plezier hebben) krijgen agenten hun turbo aangevuld door te rijden als een brave Hendrik (lees: voorzichtig, schadevrij rijden). Whooptiedoo… Dan nog maar niet te beginnen over de cutscenes die je krijgt tijdens Hot Pursuit modus; de race wordt spontaan onderbroken (maar je auto rijdt stuurloos door) om een nieuwe politieauto te introduceren of een uitgeschakelde auto (racer of politie) nog even in slow-motion te tonen. (Get. Off. My. Screen. Fuckface!) Dit alles is erg jammer, want de Hot Pursuit modus had wel degelijk vermakelijk kunnen zijn mits er wat meer beperkingen aan waren opgelegd.

Over de multiplayer hoeft niet al teveel gezegd worden qua gameplay; deze is identiek aan single-player, alleen de computergestuurde tegenstanders zullen zijn vervangen door mensen. Deze mensen kunnen willekeurige vreemden zijn of vrienden. Nouja, je EA vrienden, natuurlijk, want zoals eerder vermeld verreist multiplayer een EA account. Hoe dan ook; het racen blijft hetzelfde. Nou, bijna.

Vooraf nog een tweetal kleine puntjes van kritiek: in het multiplayer menu krijg je maar 30 seconden om je auto te selecteren en de kleur te kiezen voordat de race begint. Dit is erg weinig, vooral als je bedenkt dat je per categorie meestal minimaal tien auto’s hebt. Alleen het scrollen naar de gewenste auto neemt al een flink deel van je tijd in beslag, laat staan het maken van een weloverwogen beslissing op basis van statistieken (voor zover aanwezig). Hiernaast is er ook geen chatfunctie aanwezig. Een relatief klein iets, maar voor een game met sociale elementen is ’t toch wel ironisch om te zien dat de communicatie die je juist als eerste zou verwachten – directe communicatie in de vorm van chat of voicechat – niet aanwezig is.

Eenmaal begonnen met racen zijn vrijwel alle punten van toepassing zoals die onder het kopje ‘gameplay’ al zijn vermeld. Een extra punt van kritiek is zeker wel dat indien je nog niet alle auto’s hebt unlocked, je tijdens multiplayer erachter zult komen dat het hebben van meer rijvaardigheden niet per definitie betekend dat je ook wint. Snelheid is belangrijk en als je nog maar de helft van alle auto’s hebt dan kun je er rekening mee houden dat je maar zelden op de eerste plaats zult eindigen. Wat wel weer handig is, is dat multiplayer een goede plek is om de verschillende levels en de snelste shortcuts beter te leren kennen: volg gewoon de snelste menselijke tegenstander en jij zult er vanzelf op vooruit gaan.

Grafisch ziet Need for Speed: Hot Pursuit er gewoon mooi uit. Grafisch ziet alles er scherp uit en is er gebruik gemaakt van een mooi kleurpalette wat ervoor zorgt dat de wereld er kleurrijk uitziet zonder dat het kinderachtig wordt. Aan de auto’s is veel aandacht besteed waardoor ze precies de rondingen en hoeken hebben die je bij de verschillende modellen zou verwachten. Ook de wereld is mooi gebouwd; van besneeuwde bergpieken tot opstijgende kustwachthelikopters tot Califonische woestijnlandschappen: attentie voor detail is aanwezig en het ziet er overtuigend uit. Nee, petje af voor de ontwikkelaars!

Het geluid is wat minder positief maar nog wel voldoende; de verschillende motoren klinken mooi maar mogen wel wat overtuigender. Denk dan met name aan luidere motoren die meer brullen. De muziek die je hoort tijdens het racen is niets om naar huis over te schrijven, maar dat is een kwestie van smaak. Persoonlijk had ik in ieder geval weinig weg met de Maroon-5 achtige pop afgewisseld met hiphop en rap. Weinig nummers stoorde echt, maar geen nodigde mij echt uit tot racen. Eén punt dat echt onder de maat was, waren de piepjes die de verschillende menu’s maken; om één of andere reden is gekozen voor een zeer hoge piep die, voor mensen met een wat gevoeliger gehoor, pijnlijk kunnen zijn.

Need for Speed: Hot Pursuit heeft als hart een zeer leuke en zelfs verslavende arcaderacer. Daar omheen zit echter een dikke laag vet, bestaande uit tegenliggers (zij het andere weggebruikers of rondslingerende objecten), de Hot Pursuit gamemodus, de introductiefilmpjes, gebrekkige informatievoorziening en het betere kleine irritatiewerk. Dit alles ziet er mooi uit en klinkt redelijk, wat het totaalpakket een beetje verwarrend maakt. Eigenlijk is het heel leuk maar blij vlagen ook uitermate frustrerend. Als je van arcaderacers houdt is deze zeker de moeite waard, maar wel even wachten tot hij in de budgetbak ligt.

Geef een antwoord

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *