De UFC startte in 1993 als een toernooi om ’s werelds beste vechtsporter te vinden, ongeacht welke zijn stijl was. De bedoeling was om het evenement eenmalig te houden maar door het succes van de eerste show volgden er meer. Het succes werd ook richting de game industrie getrokken in 2004 middels UFC: Sudden Impact voor de PlayStation2. Nu, vijf jaar later kunnen we weer even lekker bruut beuken!
Nou, dat ‘even lekker’ is niet helemaal waar, het vergt namelijk wat oefening. Het combat systeem is zo ongelofelijk uitgebreid, dat je er met een paar simpele knopjes niet van af komt. Wanneer de game opstart word er gevraagd of je een tutorial wilt doen. Mijn advies is zeker dat je die even doorloopt. Je word dan stapsgewijs door alle basis bewegingen en technieken geloodst, maar zelfs om dat te kunnen onthouden moet je een doorgewinterde gamer zijn. Je kunt hoog blokken, laag blokken, hoog kicken, laag kicken, het zelfde geld voor het slaan en vastgrijpen. Daarnaast heb je nog een groot scala aan houtgrepen en worpen om je tegenstander uit te schakelen. Gelukkig hoef je dat niet allemaal gelijk onder de knie te hebben, want gaandeweg zul je dit allemaal oppakken. Zeker in de career mode.
Bij het begin van die career mode zul je jouw eigen character moeten maken en langzaam maar zeker op moeten werken als ‘Ultimate Fighter’. Tussen de gevechten door moet je trainen en dit doe je in de vorm van sparren. Hierbij verdien je weer punten voor je uithoudingsvermogen, snelheid en kracht als je daadwerkelijk aan het vechten bent, of simpel weg te kiezen in een menu wat je wilt trainen. Na elke menukeuze ga je een week verder in de kalender en kom je dus dichterbij het eigenlijke gevecht. Tijdens het trainen word je fighter moe en je zult dus ook af en toe een week rust moeten nemen. Door deze oplossing van menukeuzes tijdens het trainen en niet het echte knokwerk lijkt de game af en toe wat vervelend en sloom aan te voelen. Daarbij komt ook nog eens, dat wanneer je hoger op komt, je sponsoren aantrekt. Deze willen natuurlijk hun labeltje op jouw broek hebben en dat is nogal een geregel. Soms ben je meer aan het managen en door menuutjes aan het navigeren dan dat je aan het vechten bent.
Dat ter zijde en even stukje terug. Na het aanmaken van een vechter, net als bij zoveel games kun je jouw character helemaal instellen zoals jij het wilt zowel qua uiterlijk als vechtstijl, kun je in het begin een selectie maken van vechtstijl voor twee soorten disciplines. ‘Striking’, welke de keuzes boxen, kickboxen, of Muay Thai heeft en de tweede is ‘grappling’, waarbij je kunt kiezen tussen jiu-jitsu, judo, of worstelen. Alle stijlen zijn bijzonder goed uitgewerkt en dat merk je echt tijdens een gevecht. Het realisme straalt en spat er van af.
Want spatten doet het zeker. Zweet en bloed wel te verstaan. Tijdens het vechten zie je geen zogenaamde ‘health-bar’, maar moet je kijken en aanvoelen hoe je fighter reageert. Het fysieke uiterlijk speelt daar een belangrijke rol in. Na een paar stoten zie je langzaamaan al beurse plekken ontstaan en kleine wonden. Welke op den duur de arena vol spetteren. Naargelang een gevecht vordert zie je jouw personagemoe worden, hij begint meer te zuchten, te kreunen en meer te zweten en word slomer. Dit zijn allemaal tekenen dat je het even rustig aan moet doen en geen wilde combo’s uit je controller probeert te drukken.
Qua graphics is alles zeer goed uitgewerkt. De fighters ingame zien er net zo uit als hun evenbeelden van televisie. Het zweet druppelt van hun vermoeide lichamen, stoten en kicks worden met een zichtbaar gewicht uitgedeeld en geïncasseerd. Grafisch is de game dus een juweeltje, maar qua geluid is deze dan weer wat minder. De characters doen hun mond wel open om te schreeuwen, maar er komt niets uit. Daarbij komt ook nog het publiek, dat lijkt helemaal uit zijn dak te gaan terwijl de toeschouwers dat visueel niet laten zien. De soundtracks die onder de game liggen zijn wel lekker. Snoeiharde rock nummers gaan altijd wel gepaard met kneiterharde stoten en kicks.
Mocht je interesse hebben in dit genre en nog nooit een free-fight game gespeeld hebben, dan is UFC 2009 Undisputed een goede game om mee te beginnen. Het vergt wat oefening, maar uiteindelijk kun je een aardig potje knokken. Ook voor de doorgewinterde fighter bied deze game genoeg om je een paar uren zoet te houden. Zeker wanneer je door de iets wat langdradige career mode heen kunt kijken. Verder is de afwerking wat minder op sommige vlakken. De gevechten en de characters zijn subliem uitgewerkt, maar het geluid en de sfeer moet daardoor inleveren. Des al niet te min, ligt er een leuke game in de schappen.